از کارات بگم

هوراد جون کم کم داره به پایان هفت ماهگی نزدیک میشه امروز٢٤ شهریور ٩٢ است و هوراد ١١ مهر ٧ ماهش تموم میشه. زیاد دوس ندارم واسه هر ماه کیک واسش بگیرم . به نظرم کار بی مزه ایه. چون قشنگیه این کار یک باره و اونم سالگرد تولدش. شش ماهگیش هم کیک گرفتم چون قصل جدیدی از زندگیش با شروع غذای کمکی شروع میشد.

 این روزا هورادجونی خیلی شیرین شده.  هنوز چهار دست و پا نمیره ولی خیلی تلاش میکنه و رو زانوهاش بلند میشه. علاقه عجیبی به آویز بالای تختش داره و براش تکراری نیس. بخصوص که وقتی میبریمش نزدیک آویز میخواد بکتدش و بیشتر هم به مرکز آویز جایی که دم و دستگاه باتریشه توجه داره و نه به عروسکا. عکسای خرس پو و دوستاش را که روی دیوار چسبوندم را هم با زور هر چه تمام میخواد بکنه که البته تا حدی هم موفق شده. بهشون نگاه میکنه و مرتب میخنده. ولی به یه سری سگهایی که کنار خرسه چسبوندم زیاد توجهی نداره. شاید چون خرس پو فانتزیه دوسش داره و این قدر ازش ذوق میکنه.

یه سگ آواز خون هم داره که وقتی روشنش میکنم بهش ذل میزنه ولی نمیدونم چرا برخلاف چیزای دیگش که میگیره و دست میزنه و میخواد بخوره به این دست نمیزنه فقط نگاهش میکنه. انگار یه احترام خاصی واسش قائله.

توی تختش هم که دیگه یه لحظه آروم نمیگیره و تمام ملافه و دور تختی ها را میگیره جمع میکنه و من هر روز باید روزی چند بار مرتبشون کنم.. گاهی اوقات اون قدر به عکس های ملافه اش نگاه میکنه و با هاش سرگرم میشه که از هر اسباب بازی ای براش جالبتره. کلا به گل های فرش و پتو و... خیلی توجه داره و بررسیشون میکنه.

همچنان سرشیشه را نمیخوره و علیرغم تلاش های من از سر شیشه خوشش نمیاد. براش از این لیوان های آموزشی خریدم که مایعات را با اون بخوره ولی هنوز بلد نیس ازش استفاده کنه. چون مثل نی باید عمل کنه و هنوز یاد نگرفته که طرز کار این لیوان چطوریه. کاش زودتر یاد بگیره چون با قاشق زیاد نمیشه آب و مایعات بهش داد. سرشیشه هم که متنفره. متعجبم که تا ٣-٤ ماهگی عاشق سرشیشه بود ولی حالا ازش فراری شده!!!!!!!!!!

همچنان شبها موقع خواب باید راهش ببریم توی بغل و متاسفانه این عادتی که کرده را به این راحتی نمیشه ازش گرفت. ولی خوب اشکالی نداره هوراد گلیه دیگه. وقتی هم میخوابه اونقدر میغلته که هر بار به یه فرمی در میاد مثلا پریشب دو تا پاش لبه تخت قرار گرفته بود و بدنش رو تشک بود.جالب اینکه فکر کنم اینجوری راحته و مشکلی هم نداره.

غذای کمکی اش فرنی و حریره بادام و پوره سیب زمینی و سوپ هست و البته در روزهای مختلف تمایلش هم به این غذا ها فرق داره . مثلا اول پوره سیب زمینی را دوس داشت یا فرنی را همین طور ولی الان زیاد دوست نداره. با سوپ هم زیاد میونه خوبی نداره ولی چند روزه که لیمو ترش تازه توش میریزم بهتر میخوره. مثل اینکه از چیزای ترش بدش نمیاد.

کنترل Xvision را هم که خیلی دوست داره. ولی به کنترل تلوزیزون زیاد علاقه نشون نمیده که من نمیدونم از نظر هورادی چه تفاوتی بین اینهاست که یکی را دوست داره و دیگری را نه.

و یه چیز خیلی خیلی جالب. توی پذیرایی اول از همه عاشق قاب نقره است که توش یه گل نقره است( وقتی میبرمش جلوی قاب لبخند زیبایی میزنه و من نمیدونم چی تو ذهنش میاد) و دوم عاشق وسایل توی ویترینه و بیشتر از ویترین به لولای دایره ای بالای ویترین علاقمنده.

به کتابهای توی کتابخونه هم علاقه داره و با زحمت و زور  بعضی کتابهای سبک را بیرون میکشه.

دیشب رفتیم یاس . طبقه آخرش شهر بازی بود که البته واسه سنش زود بود و خودش هم از تماشای اسباب بازیها زیاد لذت نمیبرد. این بچه بیشتر به جزئیات علاقه داره. مثلا توی خیابان به تابلوهای بالای مغازه ها نگاه میکنه یا چراغهایی که پشت ویترین مغازه ها روشن و خاموش میشه یا آبی که توی جوی آب در حال حرکته.

و بالاخره از همه مهمترکه حیفم میاد ننویسم عاشق اون نگاه نافذ و قشنگشم که و قتی از یه چیزی خوشش میاد یه نگاهی به من  یا بابایی اش میکنه و بعد لبخند خوشکلش را تحویل میده.

الان هم دیگه نمیذاره تایپ کنم . رو پام نشسته و داره غر میزنه. فدای غر زدنت پسرک ناز.